20/12/2007
Ιστορία νομού Δράμας

Δέσποινα Σκουλαρίκη Πηγή: Ι.Π.Ε.Τ. © Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης

προεπισκόπηση εκτύπωσης

Ο νομός Δράμας βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο της Μακεδονίας και συνορεύει με τους νομούς Καβάλας και Σερρών. Η πρώτη εμφάνιση ανθρώπων στην περιοχή εντοπίζεται κατά τη Μέση Παλαιολιθική Εποχή (50.000 από σήμερα) και ανασκαφικά βεβαιώνεται από την έρευνα στο σπήλαιο των πηγών Αγγίτη (σπήλαιο Μααρά), στην είσοδο του οποίου βρέθηκε στρώμα αυτής της περιόδου και ερείπια οικισμού του τέλους της νεολιθικής εποχής (τέλη 3ης χιλ.π.Χ.).

Η έρευνα βεβαιώνει την ύπαρξη οικισμών της μέσης (5000-4500π.Χ.) και νεότερης (4500-3200π.Χ.) νεολιθικής περιόδου σε μικρούς λόφους («τούμπες») διάσπαρτους στο νομό. Στο χωριό Σιταγροί πραγματοποιείται συστηματική ανασκαφή που έχει φέρει στο φως δείγματα οικιών, καθημερινά σκεύη και εργαλεία από τα μέσα της 6ης έως τα τέλη της 3ης χιλιετίας π.Χ. Την ίδια περίοδο, μαρτυρείται η ύπαρξη οικισμού στη θέση «Αρκαδικός» μέσα στην πόλη της Δράμας.
Πολλοί από τους οικισμούς της νεολιθικής εποχής συνεχίζουν να υπάρχουν στην ύστερη Χαλκοκρατία μέχρι και την εποχή του Σιδήρου (1050-700π.Χ.) ενώ παράλληλα δημιουργούνται και νέοι σε θέσεις κοντά σε ποτάμια όπως στην περιοχή Καλή Βρύση αλλά και σε ορεινές θέσεις – ακροπόλεις όπως στον οχυρό λόφο της Πλατανιάς.

Στα ιστορικά χρόνια και συγκεκριμένα τον 4ο αι.π.Χ. βεβαιώνεται η δημιουργία της πόλης της Δράμας, η οποία αποτελεί επίνειο των Φιλίππων. Στα τέλη του 4ου αι.π.Χ. ανάγεται η δημιουργία του ιερού του Διονύσου στη θέση «Μικρή Τούμπα», σε απόσταση 2,5 χλμ. από το χωριό Καλή Βρύση.

Από τα βυζαντινά χρόνια σώζεται ένα από τα πιο σημαντικά μοναστικά κέντρα της Ορθοδοξίας, η Ιερά Μονή Εικοσιφοίνισσας στο Παγγαίο. Η μονή κτισμένη τον 5ο αι. μ.Χ. φθάνει στο απόγειο της ακμής της το 15ο -16ο αι.μ.Χ. Χαρακτηριστικό είναι ότι στην πόλη της Δράμας και σε ολόκληρο το νομό σώζονται 33 μεταβυζαντινές εκκλησίες και αρκετές βυζαντινές μονές.